นอกจากอาหารพื้นเมืองที่บ่งบอก เอกลักษณ์วัฒนธรรมของจังหวัดนั้นๆ แล้ว ภาษาการพูดก็เช่นกัน ครั้งนี้แอดอยากนำเสนอ ภาษาภูเก็ต 4 คำ ที่คนภูเก็ตปุ๊นเต๋ มักจะใช้เวลาอยากบอกหรือแนะนำ อาหาร ร้านนั้น ร้านนี้ ว่าอร่อยไหม
1. “กินดี”
ยกตัวอย่าง ขนมต้าวส้อจ้าวนี้กินดี หมายถึง ขนมต้าวส้อของร้านนี้อร่อย เด็ด แบบว่าอยากแนะนำคนอื่นให้ลอง ถ้าเป็นภาษาใต้ ก็น่าจะประมาณคำว่า หรอยแรง หรอยหนัด
คิดเป็นเปอร์เซ็นความอร่อย 80-90%
2 “พอได้กิน”
ยกตัวอย่าง กับข้าวร้าน xxx พอได้กิน หมายถึง กับข้าวของร้าน xxx นี้จัดอยู่ในขั้นอร่อย แต่อาจจะไม่อยู่ในขั้นที่ว่าอร่อยสุดๆ เป็นประโยคบอกเล่า เหมือนตามไปลองกันได้
คิดเป็นเปอร์เซ็นความอร่อย 70-80%
3 “พอกินได้”
ยกตัวอย่าง บ๊ะจ่างในหลาดก็พอกินได้ หมายถึง บ๊ะจ่างที่ขายในตลาด รสชาติก็ปานกลาง ไม่โดดเด่น
คิดเป็นเปอร์เซ็นความอร่อย 50-60%
4 “โปเปี่ยน”
ยกตัวอย่าง ชาเย็นร้านนี้รสชาติโปเปี่ยน หมายถึง ชาเย็นร้านนี้รสชาติไม่อร่อย ค่อนข้างไปทางแย่
คิดเป็นเปอร์เซ็นน้อยกว่า 50%
แอดเอามาบอกเล่า เผื่อเพื่อนๆ เผลอไปได้ยินคำเหล่านี้ จะได้รู้ว่าแปลว่าอะไร
รูปภาพทั้งหมดเป็นลิชสิทธิ์ของ Phuketcuisine.com โปรดกรุณาอย่าคัดลอก หรือ ดัดแปลง หรือ นำรูปไปใช้ เว้นแต่ได้รับความยินยอมหรืออนุญาตจากเจ้าของเว็บไซต์เท่านั้น